De tsunami, Colombo en Negombo

Het einde van onze reis is in zicht. Maar Thila is weer terug en stelt voor om er samen nog een mooie laatste dag van te gaan maken. Niet ver van Hikkaduwa vandaan stappen we op een bootje en gaan via slingerende beekjes en riviertjes een groot meer op. De zon schijnt volop en tijdens deze 'bootsafari' door de groene lagunes achter de kust zien we varanen en hagedissen die hier ongestoord rondlopen en zwemmen. We leggen aan op één van de 16 een eilandjes die zich in dit meer bevinden. Op dit eilandje wordt vooral kaneel verwerkt en krijgen we een demonstratie 'kaneelstokjes maken' te zien. Maar ook wordt ons hier getoond hoe sterk het touw van kokosnoten 'haar' is en hoe dit gemaakt wordt en in wat voor een tempo er van kokosbladeren een soort van daken worden gemaakt. Door de wijze van vlechten schijnen deze daken ook nog eens waterdicht te zijn. Op een ander eiland bevindt zich een tempel. Op één of andere manier kunnen we hier maar geen genoeg van krijgen en willen we ook deze nog bezichtigen. Met een beetje kunst en vliegwerk weet ik mijn schouders, armen en benen te bedekken en mag ik op blote voetjes mee dit heilige eilandje op. Tot slot gaan we een drankje doen in het hotel langs het water van dit prachtige meer waar Thila binnenkort zijn huwelijksnacht gaat doorbrengen. Het hotel ligt pal aan het water, het is er heel erg rustig en super romantisch.
Thila heeft ons al verteld hoe zijn huwelijk, op de voor hier gebruikelijke manier, tot stand is gekomen;

Om een geschikte huwelijkspartner te vinden schrijf je jezelf in bij een soort 'bureau'.
Daar wordt er door, speciaal hiervoor opgeleide, mensen een uitgebreide geboorte horoscoop getrokken. Op basis van deze horoscoop wordt er gezocht naar de voor jou meest geschikte huwelijkskandidaat uit dezelfde kaste. Wanneer deze persoon gevonden is, worden eerst alleen beide families aan elkaar voorgesteld. En als deze het goede en juiste gevoel hebben voor een huwelijk van de betreffende personen worden uiteindelijk de toekomstige bruid en bruidegom aan elkaar voorgesteld. In theorie mogen deze dan nog bezwaar maken tegen het huwelijk, maar in de praktijk gebeurt dit uit respect niet vaak. Zo heeft Thila zijn toekomstige vrouw, die onderwijzeres is en in het noorden van Sri Lanka woont, nog maar een paar keer ontmoet.
Ook het kiezen van de huwelijksdag is een aangelegenheid die niet door hen zelf bepaalt wordt, hiervoor schijnt ook een ritueel te bestaan en daaraan wordt veel waarde gehecht. De familie van de bruid regelt en verzorgt alles rond de huwelijksdag. Op 10 september trouwt Thila. Het is gebruikelijk dat het paar daarna intrekt bij de ouders van de bruidegom. Thila en zijn ouders wonen in het zuiden van het eiland waardoor zijn vrouw ver weg van haar familie komt te wonen.

Als we weer in de bus zitten vervolgen we onze weg richting Colombo, maar stoppen onderweg bij een turtlefarm waar schildpadden worden opgevangen. We krijgen er een rondleiding door een enthousiaste en betrokken medewerker en kijken onze ogen uit bij het zien van de vele, een dag oude, schildpadjes die weer terug geplaatst gaan worden op het strand en de albino die door zijn afwijkende kleur nooit meer terug kan naar zijn natuurlijke leefgebied omdat hij dat niet overleven zou.

Heel indrukwekkend is onze tocht die ons naar Colombo brengt. We rijden namelijk door het, door een tsunami, getroffen gebied.
Op 26 december 2004 vond voor de westkust van Noord-Sumatra een zware zeebeving plaats, met de kracht van 9 op de schaal van Richter. De beving veroorzaakte een enorme vloedgolf, die in grote delen van zuidelijk Azië dood en verderf zaaide. Met meer dan 30.000 doden was Sri Lanka na Sumatra het zwaarst getroffen gebied. Overal langs de kust sloeg de vloedgolf toe, van het noordoosten tot het zuidwesten. Naast het verlies van mensenlevens was er ook grote materiële schade. Huizen, hotels, en pensions werden verwoest en een groot deel van de vissersvloot ging verloren.
Als we op de kustweg richting Colombo rijden komen we om de paar 100 meter veldjes met graven tegen. Deze bevinden zich tussen de ruïnes die ooit woningen, hotels, winkeltjes en scholen geweest moeten zijn. Deze ruïnes worden niet afgebroken, maar de overheid heeft besloten dat langs de kust geen wederopbouw mag plaats vinden in verband met het gevaar van mogelijke nieuwe tsunamis. De bevolking wordt gesteund en gestimuleerd om landinwaarts een nieuw bestaan op te bouwen. Maar de bevolking langs de kust leeft van de visvangst en het toerisme en wil volgens mij blijven wonen op de plaats waar zij hun geliefden zijn verloren. Daarom worden er schamele huisjes gebouwd aan verlaten ruïnes op de plek waar ze altijd al geleefd hebben.

Bijzonder om te zien is dat de flexibele en veerkrachtige palmbomen helemaal geen schade hebben geleden en trots en fier overeind zijn gebleven.
En nog bijzonderder vind ik het feit dat hier een voor de kust gelegen eilandje met daarop gebouwd een boeddhistisch heiligdom genaamd, de Sinigam Devalla, gespaard is gebleven door de tsunami!

Onmiddellijk na de ramp kwam de internationale hulp op gang. Vooral dankzij die hulp is de toeristische infrastructuur voor een groot deel hersteld en vonden toeristen al snel weer hun weg naar het eiland. Dat laatste was van groot belang, want zoals een inwoner kernachtig verwoordde: 'laten de toeristen alsjeblieft naar Sri Lanka komen om vakantie te vieren, want dat is de beste bijdrage aan de wederopbouw van het land'

Gelukkig heb ik door mijn aanwezigheid op het eiland dus ook een steentje bijgedragen en ik heb begrepen dat er einde van het jaar als het hoogseizoen is vele toeristen verwacht worden.
Aan de ene kant is dit een goede zaak, maar de effecten van het groeiende toerisme zijn, met name aan de zuidwestkust, niet altijd positief te noemen. De brede zandstranden worden bedreigd door het toenemende aantal hotels, die veel te dicht bij het strand worden gebouwd. Ook de koraalriffen hebben het zwaar te verduren door de toenemende druk van het toerisme.
Daarnaast is vastgesteld dat de groeiende batikindustrie rond vissersdorpjes afvalproducten loost in beken en meertjes met het risico dat in de toekomst ook het kustwater verontreinigd wordt.
Andere neveneffecten van het toerisme zijn een toename van prostitutie en drugsgebruik. De kustplaatsjes hebben zeker nog kans op een zonnige toekomst, maar dan zullen gemeentebesturen en hoteliers gezamenlijk een goed beleid moeten opzetten om de problemen te bestrijden.
Maar genoeg hierover, we zijn op weg naar Colombo.

Colombo is de hoofdstad van Sri Lanka, heeft ongeveer 1,4 miljoen inwoners en een kosmopolitische bevolking die bestaat uit Singalezen, Tamils, Indiërs, Chinezen, Arabieren en Europeanen. De stad is uitgegroeid tot het politieke, economische en financiële centrum van het land. Ik zie dat Colombo een stad is van grote tegenstellingen. In de binnenstad staan prachtige gebouwen, maar in de buitenwijken liggen afschrikwekkende krottenwijken. De oude kerken, tempels en moskeeën van de stad en de zonovergoten groene parken stralen een weldadige rust uit, de brede verkeersaders en de smalle straatjes zitten bomvol, met luidruchtige auto's, taxi's en bussen. Eeuwenoude huisjes staan in de schaduw van torenhoge kantoorgebouwen. In elegante restaurants lunchen succesvolle zakenlieden, terwijl de vele arme werkelozen die in de stad verblijven net voldoende te eten hebben om te overleven. De kleurrijke straatmarkten voeren een felle concurrentiestrijd met de hypermoderne warenhuizen. Veel mensen zijn westers gekleed, maar er lopen tegelijkertijd ook veel mannen rond in sarong en vrouwen in kleurige sari. Al met al bruist Colombo van het leven.

Tijdens de rondrit door Colombo bezoeken we tot slot een van de prachtige Hindoe tempels die de stad rijk is. De gevel van de tempel is volgestouwd met godenbeelden in felle kleuren. Hindoe tempels zijn luidruchtige, levendige plaatsen gevuld met geluiden van mensen die bidden, zingen en voorlezen uit heilige geschriften. Eenmaal binnen zie ik weelderige ornamenten en altaren van Skanda en Ganesh met de olifantskop en een beeld van de weinig afgebeelde Brahma. Ik ben getuige van een Hindoe ceremonie waarbij bloemen en fruit worden geofferd in ruil voor een zegen. Als onderdeel van hun verering lopen mensen langzaam om een heiligdom heen, altijd met de wijzers van de klok mee. Wederom ben ik onder de indruk van hetgeen ik gezien, gevoeld en geroken heb. En blijft het me verbazen dat de mensen hier zo ontzettend vriendelijk zijn en het geen enkel probleem lijken te vinden dat ik hier bij aanwezig ben.

Vanuit Colombo vertrekken we uiteindelijk naar ons aller laatste hotel van deze reis. Het is inmiddels alweer donker als we aankomen in het Sunset Beach hotel aan het strand van Negombo. We dineren buiten, vlak bij het strand onder de sterrenhemel. Het is een avond van afscheid nemen, de laatste goepsfoto's maken, e-mailadressen en telefoonnummers uitwisselen en het geven van afscheidscadeautjes aan onze 3 geweldige Sri Lankaanse mannen die deze rondreis mogelijk gemaakt hebben en zo goed voor ons gezorgd hebben.